Ema

In Valparaiso werken Ema en Gaston, min of meer van elkaar vervreemd, nog steeds samen bij een dansgezelschap. Ze geven elkaar de schuld voor het feit dat ze hun adoptiezoon Polo naar het weeshuis terugbrachten. Polo kon af en toe best lastig zijn (hij stak het huis in de fik, stak zijn tante met een mes en gooide de hond in de vriezer), maar ze hielden zielsveel van hem. 

Larrain speelt een spelletje met de kijker. Hij laat ons niet kennismaken met Polo. Wat veroorzaakte zijn misdaden? Is hij wel schuldig? Is het een monster of hebben de ouders hem tot monster gemaakt? Vragen waar we geen antwoord op krijgen. Polo is het onzichtbare derde personage dat door zijn afwezigheid de andere twee definieert, zowel individueel als in liefdespaar. De blonde Ema laat het er niet bij en smeedt een meesterplan om Polo terug te krijgen. Uitgerust met een vlammenwerper en met de hulp van haar hartsvriendinnen, zwoegt ze dag en nacht om haar gezin te redden. Het camerawerk van Sergio Armstrong laat de smeulende straten van de Chileense hoofdstad in al hun pracht zien, tegen een pompende ambient-reggaeton-soundtrack van muzikant en kunstenaar Nicolas Jaar.