The Cloud & The Man

Manik is een eenzame man van middelbare leeftijd. Contact met de buitenwereld bestaat uit zeer minimale uitwisselingen. Zijn werk als ambtenaar en huisleraar literatuur doet hij eveneens zonder passie. Hij voelt wel een connectie met de tientallen planten op zijn dak. 

Volledig in zichzelf gekeerd, lijkt hij de weg een beetje kwijt. In zijn stad geeft hij water aan een dode boom. De beelden zijn melancholisch. Als hij verder wandelt in de straten merkt hij hoog in de lucht reclame op en snakt hij naar zoetheid en liefde. Wanneer zijn vader sterft, vraagt de huisbaas hem om het pand zo snel mogelijk te verlaten. De man wil dit niet tot zich laten doordringen en houdt vast aan wat hij kent. Totdat er opeens iets verandert in het eentonige leven van deze eenzame ziel. Er verschijnt een wolk in de verte die hem de hele tijd volgt tot boven zijn dak. De wolk is alleen voor hem zichtbaar en ontlokt bij hem hevige emoties en associaties. Het leven krijgt voor hem een nieuwe, voorheen onbekende waarde. Is het vriendschap of misschien hartstocht?

Deze film is in zwart-wit tinten, ondanks het feit dat het land van het hindoeïsme, de prachtige landschappen, de heilige dieren en Bollywood voor kleur lijkt te pleiten. De regisseur toont dat India niet zonder reden het land van de tegenstellingen wordt genoemd vanwege de armoede, vervuiling en de enorme bevolkingsomvang.

‘The Man and the Cloud’ is een film waar je een extra zintuig voor nodig hebt. Net als bij het lezen van poëzie komt de vorm tot een slotsom. De film bewijst dat verandering het mooiste van onze wereld is.