Futur Drei

“Ik denk dat ik verschillende dingen ben”, zegt Parvis in ‘Futur drei’. Als jonge homoseksuele Duitser van Iraanse afkomst krijgt hij te maken met racisme en homofobie. Telkens moet hij zijn naam opnieuw spellen, krijgt hij steeds de vraag waar hij vandaan komt en op Grindr-dates wordt hij met racistische opmerkingen geconfronteerd. 

Veroordeeld tot 120 uur gemeenschapswerk gaat Parvis aan de slag als tolk in een vluchtelingencentrum in Hildesheim bij Hannover. Daar houden de jongelui hem argwanend in de gaten, want ‘die shit’ zijn homoseksualiteit is volgens hen ‘besmettelijk’. Daar leert hij ook Amon en Banafshe kennen, een broer en zus die uit Iran gevlucht zijn en sindsdien 'thuis' gelijkstellen aan 'elkaar'.

‘Futur drei’ vertelt een verhaal over migranten van de eerste en de tweede generatie, over een jonge Duitser die zich niet meer herkent in het land van zijn ouders. De laatste keer dat Parvis in Iran was, sprak iedereen Engels tegen hem. Terug in Duitsland noemde hij zichzelf niet langer Iraniër. Bovenal is het een bonzende film over twintigers die uitschreeuwen dat zij de toekomst zijn: daar horen lange nachten, een stevige soundtrack en zelfs Sailor Moon bij. Van het Sommerfest in het vluchtelingencentrum gaat het naar de Duitse uitgaansavond: de shishabar, de Spätverkauf, de midnight snack en ten slotte de ontboezemingen bij dageraad.