The Book of Delights: Verbinding verbroken
door Margot Leyers
Menselijke interactie is in constante verandering. Steeds opnieuw leggen we onszelf en elkaar wisselende emoties en vloeiende bewegingen van persoonlijke grenzen op. Aan de hand van mijmerende liefdesdialogen en visuele losbandigheid probeert The Book of Delights van Marcela Lordy net de schoonheid weer te geven die zich schuilhoudt in deze queeste, in de banaliteit van het alledaagse.
Overdag is de eenzame Lóri (Marcela Lordy) leerkracht in een lagere school, ’s nachts geeft ze zich over aan heftige, seksuele escapades. De balans tussen deze uitersten ontsnapt haar en ze verliest zich in existentiële, fatalistische vraagstukken die zich nestelen in een melancholische ondertoon. Wanneer Lóri heftig te keer gaat met zichzelf of een ander, creëert een wazige filter op de lens een visuele afstand tussen kijker en personage. Contouren vervagen en kleuren vloeien in elkaar over.
De constante spanning bij het opzoeken van delicate grenzen is voelbaar wanneer Lóri haar klas een foto van een reiger toont en daarbij vraagt waaraan deze vogel zou kunnen denken. Haar jonge leerlingen antwoorden verbaasd dat dieren aan niks denken. Lachend repliceert ze dat dieren en mensen in dat opzicht dezelfde wezens zijn, een gedachte die niet meteen geschikt is voor een doorsnee kind van zeven. Het omgekeerde doet ze bij haar minnaar, de professor filosofie Ulisses (Javier Drolas). In enkele vluchtige close-ups is te zien hoe Lóri sensueel fysiek contact met hem zoekt, maar wanneer hij de stap zet naar persoonlijk contact is voor haar de grens bereikt en schiet ze in een poëtische vluchtmodus.
Deze getormenteerde houding van een jonge vrouw verliest zichzelf echter in een overdadige vertolking van eenzame nachten en zelfreflectie. Haar met bindingsangst en isolatie doordrenkte condition humaine grenst aan ongeloofwaardigheid. Bovendien is de eeuwig nomadische vrouw die zich verzet tegen verbintenis een veelvoorkomend en delicaat onderwerp dat al snel overhelt in een oppervlakkige voorstelling van het vrouwelijke karakter. Daarom is het moeilijk een band te ontwikkelen met de protagonist Lóri. De reden achter haar terughoudendheid wordt kort aangehaald, maar blijft ergens onder de oppervlakte liggen, zoals haar moeizame relatie met haar overbeschermende broer. Daarnaast verandert Lóri plots van een ontembare, emotioneel onbeschikbare vrouw die kampt met intimiteit in een zeemzoet figuur die op miraculeuze wijze haar liefde onder woorden kan brengen. En dat na één amoureuze avond. Een snelle montage van uitgebreide vrijpartijen toont hoe Lóri al haar beschermende schilden laat zakken en zichzelf openstelt voor de aanwezigheid van een ander eenzaam persoon.