Notre-Dame du Nil

Rwanda, 1973. Hoog op een heuvel, aan de bron van de Nijl, ligt het sjieke katholieke internaat ‘Onze-Lieve-Vrouw van de Nijl”. In deze meisjesschool, geleid door Belgische zusters, wordt de toekomstige elite van het land opgeleid. De meisjes delen hun dromen en twijfels maar ook in deze afgeschermde gemeenschap sijpelen etnische spanningen binnen. Spanningen die snel uit de hand kunnen lopen.

Dit indrukwekkend gefilmde drama toont zowel de politieke realiteit als de spirituele cultuur en de christelijke moraal. Je voelt in de film al snel de onderhuidse wrijvingen en de etnische spanningen waarin sommige meisjes meegesleept worden. De spanningen komen voort uit de afspraken rond het aantal Hutu en Tutsi leerlingen dat toegelaten wordt. Die afspraken zetten de etnische zuivering in gang en 20 jaar later monden die uit in een genocide waarbij meer dan een miljoen doden vallen. Hoewel de meisjes geen professionele acteurs zijn, acteren ze erg goed. De soundtrack met jazzy muziek is verrassend. De film plaatst zich in de traditie van bekende films over de genocide zoals ‘Hotel Rwanda’. Het verhaal laat een diepe indruk na en is gebaseerd op het voor een groot deel waargebeurd verhaal waarover Scholastique Mukasonga een roman schreef.