Widow of Silence: Stilte in het Paradijs

Widow of Silence neemt de kijker mee naar de immer groene valleien van Jammu en Kasjmir in noordelijk India. Omwille van haar vruchtbare gronden en gunstig klimaat wordt dit gebied vaak beschreven als het paradijs op aarde, maar lange jaren van conflict hebben de bewoners niets dan leed berokkend. We maken kennis met Aasia, een zwijgzame maar verbeten vrouw. Zeven jaar geleden werd haar man meegenomen voor verhoor door Indische militairen en sindsdien blijft ieder spoor van hem zoek. Omdat ze niet langer met het problematische statuut van zogenaamde ‘half-weduwe’ wil leven, besluit Aasia om een officiële akte van overlijden aan te vragen voor haar man. Er blijken echter meer obstakels te zijn dan verwacht.

Regisseur Praveen Morchhale maakte eerder al een film in de Kasjmir regio, Walking with the Wind (2017), over de plaatselijke grafdelver van een klein dorp. Ook ditmaal plaatst hij zijn camera te midden van de saffraanvelden en appelboomgaarden, op zachte heuveltoppen of op de daken van lemen huisjes. Geduldig legt hij het alledaagse leven van de dorpelingen vast; vrouwen die gezamenlijk de was doen of schoolmeisjes die op het einde van de dag huiswaarts keren – als een schilder die tafereeltjes neerzet op het doek.

Long shots van een jeep die langzaam de heuvels af rijdt, doen denken aan de cinematografie van films als Life and Nothing More (1992) en The Wind Will Carry Us (1999) van Abbas Kiarostami. Het geruis van de bomen in de wind, vogeltjes die fluiten, bonte kleuren die zich doortrekken van de appelbloesems tot in de kledij van de dorpelingen en tot zelfs in de muren van hun huizen. Alle kenmerken van een paradijselijk bestaan. Toch is het geweld niet veraf. De littekens zijn duidelijk aanwezig bij de Kasjmiri; de ‘stilte’ waar de filmtitel naar verwijst is er één die zwaar weegt.

“The silence gives people a chance to think”.
- “No one wants silence.” 

Morchhale is naar eigen zeggen eerder geïntrigeerd door ‘kleine verhalen’ uit afgelegen en rurale gebieden. Het soort verhalen dat de rest van de wereld nauwelijks bereikt. Het valt niet te negeren dat in India het verzet van Kasjmir algemeen niet in goede aarde valt. Als Indische regisseur een verhaal als Widow of Silence te brengen is dan ook niet evident. Ook werd er voor de cast, behalve voor de rol van het hoofdpersonage Aasia (voortreffelijk vertolkt door de Delhise Shilpi Marwaha), beroep gedaan op lokale niet-professionele acteurs en dat leverde mooie vertolkingen op. Zo wordt heel het poëtische gewicht van de film gedragen door Bilal, de bestuurder van de jeep, die Aasia elke dag naar de stad vervoert en terug. Met zijn filosofische bedenkingen en zachte humor probeert hij de sombere gemoedstoestanden van zijn lotgenoten te verlichten. Want, zo zegt hij: “If God and Heaven is on the earth, it’s only in Kashmir”.