Parasite: Lang leve de klassenstrijd!
door Camilla Peeters
‘Parasite’ geniet een wilde populariteit. De film haalde al een resem belangrijke prijzen binnen, waaronder de Gouden Palm in Cannes en de publieksprijs op het Internationaal Filmfestival van Rotterdam. Op 9 februari werden daar ook nog zes Oscars aan toegevoegd, waaronder die voor Beste Film. Op meer dan één manier schrijft ‘Parasite’ geschiedenis.
Bong Joon-Ho (° 1969) is geen onbekende in het internationale filmlandschap. Reeds in 2006 scoorde hij een filmhit met ‘The Host’, een geschifte monsterfilm. Onder het motto: “goed begonnen is half gewonnen” maakte Bong de eigenzinnige overstap van ‘The Host’ naar de parasiet. Bong koos voor dezelfde protagonist (Song Kang-Ho) en stelde ook ‘Parasite’ voor op het Filmfestival van Cannes, maar zoals de titels suggereren verschoof de focus van slachtoffer naar dader, van reactie naar actie.
Plotgewijs eet ‘Parasite’ van twee walletjes. Het lot van twee families, respectievelijk uit de hoogste en de laagste sociale klasse, wordt onlosmakelijk verbonden. Het plan klinkt bedrieglijk onschuldig en eenvoudig. Wanneer Ki-Woo (Choi Woo-Shik), een jonge kerel zonder toekomstperspectieven, ontdekt dat het net iets té gemakkelijk is om zich voor te doen als geregistreerde Engelse leraar en zo terechtkomt bij een rijke familie, groeit stuk bij stuk het idee om elk lid van zijn familie te laten infiltreren.
De top van de geldberg zal door zwaar en intensief sociaal klimmen gehaald moeten worden en zal bovendien enkel bereikt worden wanneer elk lid met uiterste voorzichtigheid te werk gaat. Met andere woorden, het project heeft zijn eigen mislukking diep in zijn kern gegraveerd. Toch zal er met meerdere slagen en stoten gevochten worden, met een erg bitter einde als gevolg.
Regisseur Bong Joon-Ho schrijft met ‘Parasite’ een eerlijke, maar met heerlijke humor doorspekte, geschiedenis van de klassenstrijd en ongelijkheid in Zuid-Korea. Ergens tussen komedie, thriller en drama heeft de film op een allegorische manier angstaanjagend veel weg van het echte leven. De aangekaarte thema’s verdienen alle aandacht die ze tot nog toe internationaal ook kregen. Zoals hij met de film de geschiedenis van het leven in Zuid-Korea corrigeerde, paste de regisseur de geschiedenis van het medium cinema zelf op een cruciale manier aan.
De eerste niet-Engelstalige film die in Hollywood de Oscar voor Beste Film ontvangt! Dit is onmiskenbaar het signaal dat zij die ooit als parasieten werden gezien nu, dankzij hun doorzettingsvermogen en geduld, succesvol geïnfiltreerd zijn in een categorie van kwaliteitscinema die voordien enkel (ten onrechte) gereserveerd was voor de witste en hoogste klasse. Hopelijk opent Bong Joon-Ho met ‘Parasite’ een deur voor velen. Zelf stond hij alvast te glunderen. Met verliefde blik op het iconische Oscarbeeld sloot hij zijn dankwoord af met een knipoog: “Dankjewel, ik zal drinken tot morgenvroeg!”