Notturno

De grensgebieden van Irak, Koerdistan, Syrië en Libanon zijn getekend door oorlog. De geschiedenis van de regio is er een van onderdrukking, invasies, terrorisme, militaire coups, buitenlandse inmenging, corrupte regimes en dictators. Wie er woont, probeert toch zo goed als dat gaat een normaal leven te leiden.

Regisseur Gianfranco Rosi gaat pas filmen nadat de nieuwsploegen vertrokken zijn. Hij toont het dagelijkse bestaan van een gezin dat slaapt en leeft in één kamer, volgt een eendenjager op zijn nachtelijke kanotocht en legt de voorbereidingen op een toneeluitvoering in een zorginrichting vast. Het zijn vaak rustige soms zelfs humoristische taferelen, maar op de achtergrond klinken regelmatig geweerschoten. Troosteloze, modderige opvangkampen tonen de nasleep van de conflicten. Ronduit huiveringwekkend zijn de getuigenissen van jonge kinderen die beschrijven welke gruwelen ze ISIS-strijders zagen begaan. De filmmaker laat de scènes voor zich spreken. Hij verbeeldt de oorlog in kleine stillevens van het dagelijkse bestaan. Het schitterende camerawerk, vaak bij avond- of ochtendlicht, vormt de rode draad in zijn zoektocht naar menselijkheid. Een genot om naar te kijken.