Marlina, the Murderer in Four Acts

Marlina is nog maar net weduwe geworden – ze bewaart haar echtgenoot als een mummie in een hoek van haar woonkamer – wanneer een lokale bende zich meldt in de afgelegen boerderij. Ze zeggen dat ze haar zullen beroven, dat ze haar waarschijnlijk ook zullen verkrachten, maar dat ze eerst graag een maaltijd willen. Dat dit niet goed kan aflopen voor de ongewenste bezoekers, suggereert de titel al. Met het hoofd van de vermoorde bendeleider gaat Marlina naar het politiebureau. Maar daarmee is ze als alleenstaande vrouw op het oerconservatieve en patriarchale eiland Sumba nog niet uit de problemen. Ze krijgt te maken met de revanche van de overlevende bendeleden.

Met betoverende cinemascope beelden van schilderachtige landschappen en een Morricone-achtige filmscore doet de film helemaal aan een western denken, maar de jonge regisseuse draait hier de rollen om: de vrouw laat zich niet zomaar slachtofferen en neemt het heft zelf in handen. Deze indirecte commentaar op de situatie van de vrouw in het patriarchale Indonesië en de vrouwelijke solidariteit en zelfredzaamheid geven de film een interessante feministische toets.