La Jauría

Eliú wordt naar een heropvoedingskamp voor jeugddelinquenten gestuurd in het hart van het Colombiaanse oerwoud voor een moord die hij heeft begaan met zijn vriend El Mono. Elke dag verrichten de tieners zware handenarbeid en krijgen ze intensieve groepstherapie. Op een dag wordt El Mono overgebracht naar hetzelfde centrum en brengt hij een verleden mee waar Eliú zo hard aan probeerde te ontsnappen. 

Alles in deze film is claustrofobisch: de loodzware hitte, de insecten, de zwetende lijven, de onheilspellende groene jungle. Er is geen ontsnappen mogelijk, zoals ook deze adolescenten nooit uit de dodelijke cirkel van criminaliteit en geweld zullen kunnen breken. Deze film portretteert onhandelbare, criminele jongeren uit Colombia die eigenlijk al geen toekomst meer hebben nog vóór ze geboren worden.