How to be collective?

line-up

Resistance – Why ^film
Christian Ghazi
Lebanon, 1971, 54’

13:30
 
Deze recent ontdekte film van de Libanese activistische avant-gardemaker Christian Ghazi werd digitaal gerestaureerd door Nadi Lekol Nas, een organisatie die zich inzet voor het beschermen, archiveren en distribueren van film, muziek en literatuur afkomstig uit de Levant van de jaren ’30. 
 
In 1970 ontmoetten regisseurs Christian Ghazi en Noureddine Chatti, op aandringen van de Libanese organisatie Soraya Antonius, Arabische politieke en publieke figuren. Het ging voornamelijk om Palestijnen die in Libanon woonden. Ghassan Kanafani, Sadiq Jalal Al-Azm en Nabil Shaath geven hun perspectief op de Palestijnse revolutie en verankeren deze in een geschiedenis die teruggaat tot het begin van de 20e eeuw. Deze getuigenissen beschrijven de talrijke arbeidersstakingen en volksprotesten die in Palestina plaatsvonden tijdens de verschillende kolonisatieprojecten. 
 
 

 
Out on the Street ^film
Jasmina Metwaly, Philip Rizk
Egypte, 2015, 71’

14:30
 
Een film over een groep arbeiders uit Helwan, een van arbeiderswijken in Egypte. Tien mannen die werken in een fabriek nemen deel aan een acteerworkshop. Tijdens de repetities komen verhalen naar voren over onrecht, politiegeweld, verzonnen aanklachten en talloze gevallen van corruptie van en uitbuiting door de werkgevers. 
 
In de studio, op een dak met uitzicht over het hart van Caïro en voorgesteld als een ruimte tussen feit en fictie, bewegen deelnemers zich in en uit hun personage en hun dagelijkse realiteit. Out in the Street verweeft de geacteerde scenes uit deze workshop met echte beelden gemaakt door een werknemer, bedoeld als bewijs tijdens een rechtszaak. De hybride filmstijl spreekt een collectieve verbeelding aan en situeert de deelnemers en toeschouwers binnen een bredere sociale strijd. 
 
 

 
Black Bach Artsakh ^film
Ayreen Anastas, Rene Gabri
Armenië, 2021, 150’

16:30
 
Black Bach Artsakh is de naam van een wereld. Een wereld die leeft in en als een film. Wie er naar kijkt woont er niet alleen in, maar houdt het ook in leven door er voor te zorgen en over te waken. Het is geen film die zich verzet tegen zij die aanzetten tot oorlog of zij die de genocide ontkennen of rechtvaardigen: het is een film die hen overleeft. 
 
Als film een document is, getuigt het van een plaats en een tijd. Black Bach Artsakh herinnert aan gebeurtenissen in Artsakh in 2007, precies 13 jaar nadat de Armeense inwoners van Nagorno-Karabach de vrijheidsstrijd staakten, en precies 13 jaar voor het Turkse leger en enkele duizenden Syrische huurlingen het land veroverden, geleid door de Azerbeidzjaanse dictator Aliyev. 
 
Film als een testament kan een alleenheerser doen wankelen. Want film bewoont niet de lineaire tijd van geschiedenis, niet de sprookjestijd van fictie; film is eeuwig. 
 

 
Film as collective ^talk
Leden van Subversive Film en andere gasten, 60’

19:30
 
Hoe worden films collectief gemaakt? Niet enkel in de zin van auteurschap, maar ook in de manier waarop ze zijn gemaakt, wie deelneemt aan het proces, hoe deze films de wereld rondreizen, hoe ze worden verdeeld en uitgebracht en hoe en door wie deze films worden geconserveerd.