Reflection

Wanneer door Rusland gesteunde separatisten in 2014 in de Donbas-regio een oorlog beginnen tegen Oekraïne, komt de chirurg Serhiy kijken hoe zijn tienerdochter Polina haar verjaardag viert met vriendinnen. In een uitgestrekte hal spelen ze paintball. Zijn ex-vrouw Olha is er ook samen met Andriy, haar huidige man. Terwijl de meisjes achter het raam elkaar proberen te raken met verfkogels, praten de twee mannen over de pas begonnen oorlog. Andriy is al in militaire dienst. Serhiy heeft zich nog niet aangemeld, maar ziet in het ziekenhuis al wel de slachtoffers van de oorlog.

Als Russische soldaten Serhiy gevangennemen, is hij getuige van de extreme wreedheden van de Russen, die soldaten martelen. Hij moet als chirurg de gemartelde personen in leven proberen te houden. Ook Andriy blijkt gevangengenomen en gemarteld. Dat plaatst Serbiy voor een belangrijke keuze. Later, wanneer Serbiy terug vrij is gekomen, wordt hij bedreigd door de Russen om te zwijgen over zijn ervaringen. Serhiy zoekt contact met zijn dochter en ex-vrouw. Hij moet weer leren mens te zijn, echtgenoot en vader voor de twee die zijn liefde en steun nodig hebben. 

Dit is machtige cinema met een geweldige mise-en-scène, statische shots, de camera op afstand en een sterk gevoel voor timing. Zoiets kan alleen door een filmmaker met durf en genialiteit, zoals Vasyanovych. Doorheen die geweldige beelden sijpelen ook heel wat thema’s door: verraad en verlossing, barmhartigheid en overleven, verlies en liefde.